Διανύω την περίοδο του honeymoon.
Βέβαια μέχρι να καταλήξουμε εκεί, περάσαμε από το ενδεχόμενο να είμαι LADA ή MODY ή δεν ξέρω τι άλλο ακρωνύμιο.
Την περίοδο του μέλιτος, το πάγκρεας εξακολουθεί και παράγει ινσουλίνη γιατί τα beta cells, τα βήτα κύτταρά του δηλαδή, δεν έχουν καταστραφεί πλήρως.
Κανείς δεν ξέρει πόσο θα διαρκέσει αυτή η περίοδος, κανείς δεν ξέρει εάν υπάρχει τρόπος να την επιμηκύνει κανείς.
Έτσι, προς το παρόν κάνω δίαιτα χαμηλή σε θερμίδες και υδατάνθρακες, και παράλληλα παίρνω μεφορμίνη για να κρατήσω το σάκχαρό μου χαμηλό.
Μετριέμαι με το μηχανάκι κάθε πρωί (τουλάχιστον κάθε πρωί, διότι συχνά υποκύπτω στη μανία να μετρηθώ και άλλες φορές την ημέρα), περιμένοντας την ημέρα που το σάκχαρό μου θα ξεφύγει και η περίοδος μέλιτος θα έχει τελειώσει.
Με λίγα λόγια, μόνο μέλιτος δεν είναι η περίοδος μέλιτος. Εντάξει, δεν άρχισα ινσουλίνη αμέσως μετά τη διάγνωση και αυτό με βοηθάει κάπως να προσαρμοστώ, να διαβάσω σχετικά με τον διαβήτη, να ρωτήσω και να ξεκαθαρίσω τους φόβους μου, να ενταχθώ πιο ομαλά στην νέα κατάσταση. Αλλά και αυτό το πράγμα... Κάθε πρωί να ακούω το μπιπ του μηχανήματος και άμα δείξει εκατόν δώδεκα για παράδειγμα, να ξαναμετριέμαι για επιβεβαίωση. Και η μία μέτρηση από την άλλη να έχει απόκλειση ακόμα και δέκα μονάδες, δύσκολο, δύσκολο...
Μερικές φορές σκέφτομαι ότι, ποιος ξέρει, ίσως η περίοδος του μέλιτος να κρατήσει χρόνια ολόκληρα. Και άλλα, όπως ότι κάθε περίπτωση είναι μοναδική, μπορεί και να μου κρατήσει για πάντα. Η ιατρική όμως, που -καταπώς δείχνει η μικρή μου έως σήμερα πορεία στον διαβήτη και η επαφή μου με γιατρούς- σε μεγάλο βαθμό βασίζεται στη στατιστική, μου απαντά πως δεν υπάρχουν τέτοιες πιθανότητες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου