Παρασκευή 1 Ιουλίου 2011

Ανοιχτή επιστολή προς τον διοικητή του ΙΚΑ

Αθήνα, 1 Ιουλίου 2011

Ανοιχτή επιστολή προς τον διοικητή του ΙΚΑ
Κο Ροβέρτο Σπυρόπουλο

Αξιότιμε κε διοικητά,
Είμαι ασφαλισμένη στο ΙΚΑ και ινσουλινοεξαρτώμενη. Ως πάσχουσα από χρόνια πάθηση η οποία απαιτεί συνεχή παρακολούθηση και θεραπεία, είμαι τακτή αποδέκτρια των υπηρεσιών του ΙΚΑ. Καθώς όμως δεν υπάρχει καμία πρόνοια για χρόνιους πάσχοντες καθ’όλη τη διάρκεια της συνδιαλλαγής τους με το ΙΚΑ, υφίσταμαι κι εγώ όπως και χιλιάδες άλλοι συμπάσχοντές μου αφάνταστη ταλαιπωρία και ματαίωση, εξαιτίας της γραφειοκρατίας και πολλές φορές της άγνοιας των υπαλλήλων –υγειονομικών, δηλαδή γιατρών, αλλά και διοικητικού προσωπικού.

Αυτή τη στιγμή για την αντιμετώπιση του διαβήτη βρίσκομαι σε θεραπεία με αντλία συνεχούς έγχυσης ινσουλίνης, η οποία έχει εγκριθεί από το ΚΕΣΥ και το ΙΚΑ. Η θεραπεία με αντλία ινσουλίνης απαιτεί εκτός από τα συνήθη φαρμακευτικά σκευάσματα (ινσουλίνη) και αναλώσιμα είδη (ταινίες μέτρησης σακχάρου), μια σειρά από είδη που σχετίζονται με την αντλία αυτή καθαυτή: καθετήρες, αμπούλες ινσουλίνης κοκ. Η προμήθεια αυτών των ειδών δυστυχώς δε γίνεται από το φαρμακείο με συνταγή ιατρού του ΙΚΑ, όπως ισχύει για τα άλλα φάρμακα/ αναλώσιμα ή από το ίδιο το φαρμακείο του ΙΚΑ, αλλά απευθείας από την φαρμακευτική εταιρεία, προμηθεύτρια της εκάστοτε εταιρείας της αντλίας ινσουλίνης.
Δυστυχώς, χρειάστηκαν τουλάχιστον τρεις μήνες, δεκάδες τηλεφωνήματα και πολύωρες επισκέψεις σε τρία διαφορετικά υποκαταστήματα του ΙΚΑ (οι πληροφορίες και λεπτομέρειες είναι στη διάθεσή σας), για να καταφέρω να βρω τον τρόπο:
- για την έγκριση της αντλίας ινσουλίνης (αφού κανένας διοικητικός υπάλληλος δεν ήταν ενήμερος)
- για τη συνταγογράφηση των αναλωσίμων αντλίας (αφού κανένας γιατρός δε γνώριζε τον τρόπο)
Περιττό να σας πω, ότι στο διάστημα αυτό, η αγορά και κάλυψη των σχετικών εξόδων έγινε αποκλειστικά από εμένα την ίδια.

Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι τελικά βρέθηκε άκρη, αυτό δεν οδήγησε στη λήξη της ταλαιπωρία, αλλά μάλλον στην ανανέωσή της επ’άπειρον. Διότι:
- εκτός από τη μηνιαία επίσκεψή μου σε ιατρό του ΙΚΑ για να συνταγογραφήσει ινσουλίνες και ταινίες μέτρησης αλλά και τα είδη αντλίας
- και συνακόλουθα στον ελεγκτή του ΙΚΑ
- κάθε μήνα πρέπει να επισκέπτομαι μια δεύτερη φορά το ΙΚΑ της περιοχής μου, και ειδικότερα το τμήμα των Παροχών, ώστε να αποζημιώνομαι για τα χρήματα που καταβάλω μόνο για την αντλία ινσουλίνης (περίπου 350 ευρώ μηνιαίως). Δυστυχώς η διαδικασία αυτή περιλαμβάνει μία αφάνταση ταλαιπωρία διάρκειας τριών τουλάχιστων ωρών, κάτω από πολύ άσχημες συνθήκες και ένταση, καθώς στο Τμήμα Παροχών εντάσσονται διαφορετικών ειδών διαδικασίες.

Και, αναρωτιέμαι:
- Γιατί δεν υπάρχει καμία πρόνοια και πρόβλεψη για χρονίως πάσχοντες οι οποίοι αναγκαστικά είναι συχνοί αποδέκτες των υπηρεσιών του ΙΚΑ; Γιατί, για παράδειγμα, να εξυπηρετούνται μαζί με ανθρώπους που αιτούνται να συμμετάσχουν σε λουτροθεραπείες και που μπορεί να είναι έως και τριάντα άτομα την ημέρα μερικές εποχές του χρόνου (στο τμήμα Παροχών, στην προκειμένη περίπτωση);
- Γιατί ιατροί και διοικητικό προσωπικό έχουν στη συντριπτική τους πλειονότητα πλήρη άγνοια για τις διαδικασίες (συνταγογράφηση αναλωσίμων αντλίας ή την ίδια τη διαδικασία έγκρισης αντλίας μέσω ΚΕΣΥ); Γιατί δεν τους αποστέλλεται μία εγκύκλιος με λεπτομερείς οδηγίες, ώστε να γνωρίζουν οι ίδιοι και να ενημερώνουν και τον ασφαλισμένο;
- Για ποιο λόγο, εφόσον πρόκειται για μία χρόνια πάθηση, δίχως ίαση (τουλάχιστον μέχρι σήμερα), να πρέπει ο πάσχων να κάνει 2 επισκέψεις το μήνα στο ΙΚΑ, όταν η θεραπεία παραμένει ίδια για ολόκληρα χρόνια; Γιατί πρέπει κάθε φορά να αγωνιούμε να βρούμε ραντεβού για τον επόμενο μήνα για να συνταγογραφήσουμε φάρμακα απαραίτητα για την ίδια την επιβίωσή μας; Γιατί να μη γίνεται η συνταγογράφηση για τρεις μήνες, για παράδειγμα;
- Γιατί τα σχετικά είδη αντλίας δεν μπορούν να συνταγογραφηθούν από ιατρούς εκτός ΙΚΑ που συνεργάζονται με τον φορέα; (όπως με πληροφόρησε σχετικός ιατρός αλλά και όπως αντιλαμβάνομαι, εφόσον πρέπει κάθε φορά να εγκρίνονται από ελεγκτή. Εκτός αν και αυτό το ερώτημα εντάσσεται στο παραπάνω περί άγνοιας);

Όπως είδατε, επέλεξα να μην εμπλουτίσω την επιστολή μου με γλαφυρές περιγραφές της συναναστροφής μου με δεκάδες υπαλλήλους και ιατρούς του ΙΚΑ, παρότι διαθέτω πολλά περιστατικά που μπορούν να διανθίσουν τα όσα γράφω με επιθετικότητα, προσβολές και απαξίωση, αλλά και ανθρώπινο ενδιαφέρον κατά την προσπάθεια να βοηθήσουν τον ασφαλισμένο με συνεχή τηλεφωνήματα σε άλλες υπηρεσίες.
Δεν αναφέρομαι λεπτομερώς σε αυτά τα περιστατικά, διότι αυτό που επιθυμώ με την επιστολή αυτή είναι να κάνω γνωστά τα απτά προβλήματα που αντιμετωπίζω εγώ και άλλοι ινσουλινοεξαρτώμενοι, ειδικότερα όσοι βρίσκονται σε θεραπεία με αντλία ινσουλίνης, και να ζητήσω την παρέμβασή σας.
Θεωρώ ότι κάθε κοινωνία που σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα δικαιώματα των ατόμων με ειδικές ανάγκες, πόσω μάλλον ένας ασφαλιστικός φορέας, πρέπει να λαμβάνει ειδική μέριμνα για αυτές τις κατηγορίες πληθυσμού.

Με τιμή,
Δ.