Όσα γράφω στο μπλογκ μου φαίνεται πως είναι αποκαθαρμένα από το πραγματικό άγχος που κάθε μέρα που περνάει έχω, από τις αλλαγές που έως τώρα έχουν γίνει στη ζωή μου. Ίσως, σκεπτόμενη η ίδια πάνω στον διαβήτη και στο τι σημαίνει, στις σκέψεις για το μέλλον, στην οργάνωση και το βίωμα της καθημερινότητας, ίσως να προσπαθώ να δω την καλή όψη των πραγμάτων. Πράγμα που φυσικά δεν είναι εύκολο να κάνω διαρκώς ή κάθε μέρα.
Άλλες μέρες είναι καλύτερες και άλλες χειρότερες. Σε μεγάλο βαθμό εξαρτώνται από τις τιμές που βλέπω το πρωί. Και εγώ κάνω ό,τι μπορώ μέσω της διατροφής και της άσκησης, για να διατηρώ τις τιμές αυτές στα καλύτερα δυνατά επίπεδα.
Το αποτέλεσμα είναι να έχω χάσει 9 κιλά εδώ και δύο μήνες που "ξεκίνησε αυτή η ιστορία" με τον διαβήτη. Αν σκεφτεί κανείς πως δεν ήμουν παχιά πριν, καταλαβαίνει πως η απώλεια βάρους είναι πολύ μεγάλη.
Οι γύρω μου μού λένε να τρώω παραπάνω, ή να πάρω κανένα κιλό. Εχθές όμως που το βράδυ έφαγα λίγο παραπάνω από ό,τι συνήθως -χωρίς αυτό να περιλαμβάνει ψωμί ή πατάτα ή αντίστοιχου τύπου υδατάνθρακα-, σήμερα το πρωί η τιμή μου ήταν 110. Ίσως πρέπει να ξεκινήσω ινσουλίνη, ίσως δεν έχει νόημα να λοιμοκτονώ κατά την προσπάθειά μου να διατηρώ τις τιμές του σακχάρου χαμηλές.
Σήμερα επομένως δεν είναι καλή ημέρα.
Και από άλλες απόψεις, για τις οποίες θα γράψω άλλη φορά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου