Τις προάλλες είχα πάει σε μία συναυλία. Κάποια στιγμή ένας νεαρός που στεκόταν δίπλα, βρέθηκε πεσμένος στο τσιμέντο και κοπανούσε το κεφάλι του στο πάτωμα. Σκέφτηκα πως έκανε κάποια χοντρή πλάκα ή πως ήταν μαστουρωμένος. Ο Φ έσκυψε και προσπάθησε να βάλει τα χέρια του κάτω από το κεφάλι του νεαρού για να τον προφυλάξει από τα χτυπήματα. Ακόμα δεν είχαμε καταλάβει τι συνέβαινε, αν είχε πιει ή είχε πάθει κάποιου είδους κρίση. Ύστερα ξαφνικά, μετά από δευτερόλεπτα δηλαδή, πετάχτηκε όρθιος σα να μην είχε συμβεί τίποτα. Σχεδόν αυτομάτως όμως, δεν μπορούσε να σταθεί στα πόδια του και έκανε να πέσει, αλλά ευτυχώς οι φίλοι του τον κράτησαν και τον πήραν σηκωτό πιο πέρα που είχε ανοιχτό χώρο.
Σκέφτηκα πως αμέσως- αμέσως έβγαλα το συμπέρασμα ότι είχε πάρει ναρκωτικά ή πως ήταν πιωμένος, ενώ εκείνος μπορεί να αρρώστησε. Σκέφτηκα ότι μπορεί και να έπαθε υπογλυκαιμία. Και αναρωτήθηκα τι θα έκανε εάν δεν είχε κάποιον κοντά του να τον βοηθήσει ή να ξέρει τι έχει.
Όλοι γύρω θα σκεφτόντουσαν ότι σκέφτηκα και εγώ αμέσως.
Στην τσάντα μου έχω φρούτα και καραμέλες σε περίπτωση που είναι η ώρα να φάω ή έχω συμπτώματα υπογλυκαιμίας.
Παρότι ακόμα δεν παίρνω ινσουλίνη, μία μέρα που είχα περπατήσει ώρα πολλή στον ήλιο και είχα εξαντληθεί, με έπιασε μέσα στον σταθμό του τρένου τρομερό τρέμουλο και κρύος ιδρώτας. Δεν μπορούσα να αποφασίσω τι να κάνω: να βγω έξω σε ένα περίπτερο και να πάρω καραμέλες, ή να πάρω το τρένο που ερχόνταν; Πέρασαν δύο συρμοί μέχρι να αποφασίσω, τελικά ανέβηκα στην Ομόνοια και πήρα καραμέλες. Πήρα την μία και ύστερα άλλη μία, αλλά δεν συνερχόμουν. Ένιωθα πολύ άσχημα, είχα ιδρώσει και είχα χλωμιάσει.
Σκεφτόμουν πως κανένας δεν θα ήξερε να με βοηθήσει εάν έπεφτα κάτω, ενώ επίσης ήμασταν σα σαρδέλες εκείνη την ημέρα, κανένας δε θα σηκωνόταν για να καθίσω.
Αναρωτήθηκα πώς φαινόμουν στους άλλους επιβάτες. Σαν κάποια ταλαιπωρημένη; Σαν άρρωστη;
Φαντάσου, σκέφτηκα, να έπαιρνα και ινσουλίνη όπου οι πιθανότητες για υπογλυκαιμία είναι πολλές.
Όταν έφτασα στο σπίτι μου, ήμουν εξαντλημένη.
Πρέπει να είμαι καλύτερα προετοιμασμένη άλλη φορά και να έχω φροντίσει να μην μένω πολλές ώρες νηστική.
Μάλλον αυτό είναι το θέμα με τον διαβήτη. Πρέπει να έχεις πει σε φίλους σου τι πρέπει να κάνουν σε περίπτωση ανάγκης. Και εσύ πρέπει να έχεις το νου σου συνέχεια, στην ώρα, στο πρόγραμμα, στο φαγητό.
Βέβαια μετά από ένα διάστημα όλα αυτά γίνονται ρουτίνα και είναι "σα να βουρτσίζεις κάθε πρωί τα δόντια σου" που μου είπε και μία γνωστή.
Και εγώ τα βουρτσίζω με σπουδή και σχολαστικότητα!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου